ΠΕΛΑΓΟΣ

Την αιτία δεν θυμάμαι μα σου γράφω .

έχω ένα ορίζοντα που καίει , που σπαρταράει

και δέρνεται στα κύματα μιας θάλασσας

που δεν ξέρω κι αποζητώ που δεν γνωρίζω.

κουρασμένος μα ταξιδεύω και μια μέρα θα βρω το καράβι

που μας ζαλίζει , στη θάλασσα που μας κοιμίζει , πάνω στο κύμα

που μας θρηνεί και νανουρίζει .

Και το μαχαίρι που καίγεται σιγά- σιγά απ΄ τ΄ οξυγόνο ,

ακόμα επιμένει , τις παλιές πληγές να ξανανοιγει.

Τι θα κάνω , πέλαγος.

Κροκάλες ,στην ακτή ξεχωρίζω να πετώ στα νερά .

Κάποιο Μάρτη θα ναι μπορ ι και Απρίλη .

Φύγατε μαζί .

Εσείς για αλλού .....

Κι εγώ για πάντα.

ΣΤΟΝ ΡΑΦΑΗΛ ΚΑΙ ΑΝΝΑ

Αυτό το ταξίδι της ζωής μοιραστήκαμε . Κι αυτή η περιπέτεια μας έφτασε στο ακρογιάλι της μοναξιάς και του θανάτου , γιατί εκεί καταλήγει ο άνθρωπος όταν κινήσει να βρει ποιος είναι ....... βλέπω τον δρόμο σας μα δεν σας λυπάμαι . Καταλαβαίνω μα δε θα κάνω τίποτα να σας γυρίσω πίσω , πάτε καλά , ίσια και πάντα μπρος . Πρόσω ολοταχώς οι μηχανές σας .Δεν σας φοβάμαι εσάς τους δυο , είστε δυνατοί , θα τα καταφέρετε !

Καλά σας ταξίδια πουλάκια μου.

ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΟΥ

Είσαι παιδί του σύμπαντος , αξίζεις όσο τα δέντρα και τα άστρα , έχεις κάθε δικαίωμα να υπάρχεις . Το σύμπαν χωρίς αμφιβολία , τραβά το δρόμο του , είτε το συνειδητοποιείς είτε όχι . Για αυτό συμφιλιώσου με τον θεό, όπως και να τον καταλαβαίνεις .