ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

Μανία έχει ο κόσμος να ζωγραφιζη , μανία να περιγραφη .

Η ζωγραφική κι' η περιγραφή είναι η μεγαλύτερη πληγή του αιώνα μας.

Λίγες περιγραφές όσο μπορείς , περιέγραψε μονάχα εκείνο που είδες ξεχωριστά εσύ και που είσαι βέβαιος πως το είδες . Δεν είναι άνθρωπος στον κόσμο που να μην είδε ένα δάσος , ένα βουνό , ένα ποτάμι , ένα περιγιάλι , ίσως να τα είδε καλύτερα από σένα .

Γιατί θέλεις να του χαλασης την παρθενική του εντύπωση ?

Αν είναι απλοϊκός θα σε πιστεψη εσένα - γιατί οι απλοϊκοί πιστεύουν καθετή που είναι γραμμένο - και θαλλαξη μια όμορφη εικόνα πο'υχει μέσα του μια εικόνα σύμφωνη με τη φύση του , με μια άλλη , ασχημοτερη ίσως και ξένη για την ψυχή του .

Έτσι χαλούμε την όμορφη ποικιλία των ψυχών . Εκατό άνθρωποι βλέπουν τώρα εξ αιτίας μας ένα θαύμα μ' ένα τρόπο , ενώ μπορούσαν να το δούνε μ' εκατό . Γιατί το βλέπουνε μονάχα , όπως το είδες , κι' όπως το ασχημοειδες ίσως εσύ.

ΣΙΩΠΗ

Δεν είναι που δεν βρίσκω λέξεις να σε τραγουδήσω , είναι που δεν σ' αρέσουν τα τραγούδια μου.

Στο κάτω , κάτω .

Αν νομίζεις πως είσαι το φως μην ξεχνάς πως εγώ γύρισα το διακόπτη .

Κι αν γονατίσω μπροστά σου δεν είναι για να με λυπηθείς .

Τα χείλη μου θέλουν σιωπή για να βρουν το δρόμο τους .

ΣΤΟΝ ΡΑΦΑΗΛ

Όλα μπροστά σου μαύρα , η κάθε μέρα

πιο μαύρη από τη νύχτα . Η φωτόσφαιρα

σβησμένη χρόνια πι σο απ΄ τα βουνά .

Κι αν κάποτε τα μάτια σου γυρνάνε

πι σο , διπλά πονάς , τι βλέπεις να' ναι

πιο μαυρ' απ' τα παλιά, τα τωρινά.

Τι καλά να' σαι πρώτος . Από σένα

μόλις τώρα αρχινά η μεγάλη τέχνη .

Αν το πιστεύεις, είναι αλήθεια . Νόμος.

Την κάθε μέρα πιο θα μεγαλώνεις ,

που να μη σε χωράει τουτ' η πατρίδα .

Μα τι σε νοιάζει εσένα.

Χρόνια τηνε μετρούσαν οι πατούσες σου .

Να λυπάσαι τον άλλον , που παιδεύεται

να μη φανεί μικρός στον εαυτό του ,

να μη γελιέται και να μη γελάει ,

να μη στολίζει μα να ξεγυμνώνει .

Κι όταν τον αγκαλιάσει η μάνα γης ,

θα φανουνε τα σωστά του μέτρα.

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ

Τρίτη μέρα πάνω στο βουνό ....... κουράστηκες γλυκά , σκαρφαλώνοντας στους βράχους .

Καμμια κούραση δεν είναι έτσι όμορφή , σαν τον κόπο του γεωργού που σκάβει το χώμα ,σαν τον αγώνα του κυνηγού που λαχανιαζει στις κακοτοπιές , σαν τον ίδρωτα του υλοτόμου που κατεβάζει το τσεκούρι απάνω στους μεγάλους γέρικους κορμούς.

Κάθε άλλη κούρασή , κάθε κόπος άλλος , κάθε ιδρώτας που χύνεται στην πολιτεία , μέσα , είναι αγώνες άσχημοι , ξένοι στη φύση του ανθρώπου .

Κάθισε στην ψηλή πέτρα απάνω στην κορφή του ουρανού , και κοίτα κάτω στο συλλογισμένο λόγγο που ξυπνάει και πρασινίζει , κοιτάς μακριά τον ήρεμο κάμπο με τα σπαρτά του , πέρα τη θάλασσα την ερωτιάρα που αγκαλιάζει τις ασάλευτες στεριές , αντιπέρα τα ψηλά βουνά , τα αντρειωμένα . Όλα μαζί πλέουν ακόμα σε μια θαμπή καταχνιά . Το όνειρο τ' αχει σφιχτοδεμένα και δεν τα χώρισε η ζωή.

Όμως εσύ τα ξεχωρίζεις αδιάκριτα . Η στενάχωρη ψυχή σου δεν τα χωρεί όλα μαζί , σαν ένα μεγάλο θέμα , και λες ..( Να ΄μουν ζωγράφος να τα ζωγραφίσω .) καλύτερα που δεν είσαι . Κάθε ψυχή έχει τον τρόπο της να δειξη τον θαυμασμό της σε κάθε τι που τη συγκίνησε βαθεια . άλλος τραγουδάει , άλλος παίζει τη φλογέρα , άλλος αποτυπώνει απάνω στο χαρτί , στο μουσαμά η στο μάρμαρο το είδωλο της λατρείας του, κι άλλος μονάχα αναστεναζη , δακρύζει η σωπαίνει .

Εσύ δεν έκανες , τίποτα απ΄ αυτά , τίποτα απ' όσα είναι σύμφωνα με τη φύση σου και τη δύναμή σου . Ζήλεψες μονάχα την ξένη τέχνη , που δεν την έχεις , γυρεψες να'σαι ζωγράφος για να ζωγραφισης , σου ορκίζομαι πως θα'κανες μια άσχημη εικόνα . Απαράλλαχτα ο ζωγράφος , που θα'λεγε ...( Ας ήμουν ποιητής να τραγουδήσω αυτή την ομορφιά ), είναι βέβαιο πως δεν την ένοιωσε βαθεια μέσα σου , κι'αν ήσουν ποιητής όπως το θέλεις , θα'κανες ένα άσχημο ποίημα , ... Έλα πάλι , έλα ξανά και κάθισε στην ψηλή πέτρα . Αν από τα σπλάχνα σου αναβλύζει ένα τραγούδι τραγουδησετο .

Ειδεμή κατέβα και μη ξανανέβης πια . Τίποτα δεν θα φελούσε να'σουν ζωγράφος.

ΤΙΠΟΤΑ , ΣΕ ΒΕΒΑΙΩΝΩ ...

Ομορφιά......

Θες ν΄ αγαπηθείς .

Τότε μην αφήσεις την καρδία σου να παρεκκλίνει απ΄ το μονοπάτι της .

Παρέμεινε αυτός που είσαι τώρα .

Η ομορφιά φτάνει για όλους και περισσεύει.

ΑΦ. Χ. ΤΣ.

Αν δεν είσαι ευχαριστημένος με τον εαυτό σου η με τις συνθήκες στη ζωή σου .....

μη στεναχωριέσαι γιατί .... μπορείς να αλλάξεις .

Αρκεί να ακολουθήσεις συγκεκριμένα βήματα .

Αν όμως συνεχίσεις να κάνεις αυτά που έκανες μέχρι σήμερα , θα συνεχίσεις να παίρνεις αυτά που έπαιρνες μέχρι σήμερα .

Εαν δεν αλλάξεις την κατεύθυνση που πηγαίνεις , μάλλον θα καταλήξεις εκεί που κατευθύνεσαι .

Δεν έχει σημασία πως φυσά ο άνεμος , άλλα πως είναι ανοιγμένα τα πανιά σου .

Για αυτό πάρε τη ζωή στα χέρια σου ......πριν σε πάρει και σε σηκώσει . (Χ. ΤΣ.)

ΣΠΟΥΔΑΙΟ

Είναι πολύ σπουδαίο να μπορείς να πηγαίνεις πιο μπροστά από το αύριο .

Να είσαι πάντοτε πιο μπρος από την εποχή σου ......

Είναι σπουδαιότερο από τα πιο σπουδαία .......

Ένα ταξίδι κυκλικό είναι ολόκληρος ο κόσμος όπως και η ζωή .

Το μόνο που χρειάζεται είναι χρόνος , κουράγιο και υπομονή μέχρι να τελειώσει

το ταξίδι αυτό το κυκλικό όπως ακριβώς και η ζωή .

ΜΗΝ ΛΥΠΗΘΕΙΣ

Ποτέ μην λυπηθείς για κάτι που έφυγε πες μόνο ευχαριστώ που το έζησες .

Μην ακολουθείς το μονοπάτι , πήγαινε εκεί που δεν υπάρχει μονοπάτι και άφησε τα ίχνη σου.

ΖΩΗ

Μη θυμώνεις ποτέ , μη κλαις για ασήμαντα πράγματά , γιατί η ζωή είναι σύντομη

και προσπάθησε να τη χαρείς όσο μπορείς , όσο έχεις ακόμα καιρό και μη ξεχνάς ότι

και τα πιο ασήμαντα πράγματα μπορούν να σε κάνουν ευτυχισμένο .

Της ζωής οι μάχες δεν κερδίζονται πάντοτε από το δυνατότερο η το γρηγορότερο ,

αλλά , αργά η γρήγορα , αυτός που κερδίζει είναι αυτός που πιστεύει ότι μπορεί να κερδίσει.

Αν νομιζιεις ότι μπορείς ....... μπορείς .

ΚΑΡΑΒΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ......

Καράβια είμαστε ....που έχουμε στο αίμα μας αρμύρα και σκουριά .

Και ματσακονι δε βρίσκεται να τη βγάλουμε από εκεί .

Χρόνια τώρα ματσακονιζουμε και λέμε θα πέραση ο καημός.

Και να , έρχεται ένα τόσο δα τραγουδάκι , έρχεται μια εικόνα , μια πνοή του άνεμου..... ένας ήχος ανεπαίσθητος .... και αρχίζει άγρια η τρικυμία .

Δε πα να πέρασαν δέκα χρόνια , είκοσι χρόνια ...... τριάντα συμπλήρωσα το περασμένο μήνα .

Ο πόνος μένει αγιάτρευτος και σκάβει λαγούμια στη ψυχή .

Εμείς για αλλού κινήσαμε και αλλού η ζωή μας πήγε .

Για μας ο θάνατος και το μεγάλο κρίμα είναι να μένουμε δεμένη στη στεριά .

Το τι χάνεις στη θάλασσα άστο είναι ιστορία μόνο για ναυτικούς , και να σου πω δε

θα καταλάβεις .....σε τεντωμένο σκοινί η ζωή των θαλασσινών πόνος αβάσταχτος και

ηδονές πρωτόγνωρες .

Πως αλλιώς ', ξέρεις εσύ άλλον τρόπο να κερδίσεις την ευτυχία ,΄ πέρα από την πληρωμή σε ίσο πόνο και δυστυχία ΄, .

ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ

Καπετάνιος δεν μπόρεσα να γίνω , το γιατί είναι άλλη ιστορία .

θαλασσινός πάλη , δεν ξέρω .

θαλασσινός μπορεί να είναι μια γυναίκα που έζησε χρόνια πλάι σ΄ ένα ναυτικό,

και γνώρισε τα λιμάνια μόνο μέσα από τα γράμματα του .

θαλασσινό μπορεί να είναι ένα παιδί που για χρόνια πότιζε τα ρουθούνια του με την

αλμύρα της αγκαλιας του πατέρα .....κι αυτή η αλμύρα δεν φεύγει ούτε απ' το

πετσί , ούτε απ' τα μάτια .....

θαλασσινή μπορεί να είναι μια μάνα που δεν είχε δει ποτέ στη ζωή της θάλασσα

μα η ευχή της έγινε τα μάτια του παιδιού της κι έβλεπε τ' ακρωτήρια και τους φάρους .

Μπορεί αυτή η μάνα να είπε , να την προσέχεις αυτή τη θάλασσα παιδί μου

γιατί σε παλάβωσε.