ΜΕΡΕΣ & ΝΥΧΤΕΣ

Οι μέρες που έφυγαν και τις είπαμε θάλασσες , τότε που ήταν άγριοι ταύροι οι βάρκες ,

μα τώρα άψυχα σκιάχτρα .

Τα σώματα ιππευαν τα ξαφρισμένα κύματα και με δύναμη χτυπούσαν στα βράχια ,

παράλυτα τώρα μυρίσουν την άμμο .

Οι νύχτες που πέθαναν και τις ειπεμε μάγισσες , σαν άγριες φυσούσαν των νούφαρων

τα πέταλα κάτω από το ασημένιο φεγγάρι .

ΡΩΤΑΣ , ΣΚΕΨΟΥ

Δεν με η δες δεν με ξερης ήμουν όνειρο για σένα , συναντηθήκαμε στη μέση του καιρού .

Στο βυθό σαν το βότσαλο χτυπώ.

Παλιά μου όνειρά που χρόνια ηχαται κρυφή .

Τα ίδια τα λάθη θα κανη η καρδία ξανά και ξανά .

Όλη η ζωή είναι μπροστά μου αλλά εγώ εξακολουθώ να κοιτάω πίσω .

Αν σου πει κανείς πως δε σ' αγαπά μη στεναχωρηθείς , σκέψου πως θα ήταν

χειρότερο να σ' αφήσει να ελπίζεις .

ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΆΚΙ

Μ΄ έχει πιάσει το καλοκαιράκι είναι άτιμο. Ταυτισμένο με την αιώνια εφηβεία και την υπαρξιακή αγονία. Δεν γουστάρω , με ξεμυαλίζει, δεν μπορώ να συγκεντρωθώ ,δεν το πολυελενχω αυτό θελη να με συγκινήσει με έρωτες , μαδημένες μαργαρίτες και πεταλουδίτσες ¨ , δεν μασάω . Γουστάρω τσιτσικια να τραγουδάνε πρίμο σεγοντο ασταμάτητα , και να΄μαι αραχτός σε μια αιώρα να με τρατάρουν παγωμένες μπίρες και εξωτικά φρούτα . Ζητάω πολλά¨ . Να βλέπω μπροστά θέλω , όχι πολύ . Μέχρι των Αύγουστο να φύγει ο Ιούνιος , να ξεκουμπιστεί , να΄ρθει γρήγορα ο Αύγουστος , για να ματώσουμε πάλη στις θάλασσες με τα χταπόδια, ψάχνω κάτι άλλο πέρα από την ξενοιασιά, .Δεν κάνω όνειρα μακρινά πια ,δεν με παραμυθιαζουν τα μπουμπούκια ,τα΄χω δει να μαραίνονται, κάποιες φορές βλέπω πολύ μπροστά - μακριά . Άλλες κοιτάζω συνέχειά μέσα μου. Σήμερα έχω λόγους , δεν θέλω να δω τι κινείται πέρα από τη μύτη μου . Ίσως φταίει το καλοκαιράκι που΄ναι αναστατωμένο . Αυτό ευθύνεται , για την κυκλοθυμία μου , να πάει αλλού να πουλήσει τα λουλουδάκια του .Για να ΄ρθει ο Αύγουστος να με πάρει μαζί του , στις θάλασσές να φύγω κι εγώ .

ΚΑΙ ΤΙ ΈΓΙΝΕ

Και τι έγινε έτσι ήταν πάντα στον αιώνα οι άνθρωποι παγιδευμένοι ανάμεσα σε έναν

εξιδανικευμένων νόστο και τη μοίρα των ονείρων τους να φεύγουν πάντα μπροστά.

Ξαφνικά δεν ξέρω πως απ τη μια στιγμή στην άλλη η δεκαετία του 90 φάνηκε να έχει τελειώσει και όλοι σχεδόν εξαφανίστηκαν έγιναν καπνός δεν ξέρω που πήγαν όλοι αυτοί , νομίζω ότι φόρεσαν κουστούμια και γραβάτες και άρχισαν να ψάχνουν δουλειά με κανονικό οκτάωρο , και τότε ήταν που επαναστάτησα εγώ .

Μου είχαν αδειάσει τη γωνία κι είχα όλο τον τόπο δικό μου.

Πολλοί είναι αυτοί που δεν βλέπουν πέρα από τη μύτη τους , και οι πιο δυστυχείς νομίζω . Ευτυχείς να λες που δεν θα το συνειδητοποιήσουν ποτέ , θα περάσει ξώφαλτσα όλη αυτή η περίεργη φάση που λέγεται ζωή και δεν θα χαμπαριασουν τίποτα . Άλλοι δεν τολμούν να κοιτάξουν μέσα τους θα πανικοβληθούν μ΄ αυτό που θα δουν , αλλά είναι καλύτεροι από κείνους που βάλθηκαν να σερφαρουν στο βαθυπελαγος του ασυνείδητου μέσα σε τέτοια άπνοια. Κατά βάθος ο καθένας είναι μόνος του , άλλα υπάρχουμε γιατί ζούμε διαμέσου των άλλων , αν δεν μπορείς να δεις πέρα από τη μύτη σου , δεν βλέπεις τους άλλους , και τότε δεν μπορεί κανείς να σου επιβεβαιώσει ότι πράγματι υπάρχεις.