ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΆΚΙ

Μ΄ έχει πιάσει το καλοκαιράκι είναι άτιμο. Ταυτισμένο με την αιώνια εφηβεία και την υπαρξιακή αγονία. Δεν γουστάρω , με ξεμυαλίζει, δεν μπορώ να συγκεντρωθώ ,δεν το πολυελενχω αυτό θελη να με συγκινήσει με έρωτες , μαδημένες μαργαρίτες και πεταλουδίτσες ¨ , δεν μασάω . Γουστάρω τσιτσικια να τραγουδάνε πρίμο σεγοντο ασταμάτητα , και να΄μαι αραχτός σε μια αιώρα να με τρατάρουν παγωμένες μπίρες και εξωτικά φρούτα . Ζητάω πολλά¨ . Να βλέπω μπροστά θέλω , όχι πολύ . Μέχρι των Αύγουστο να φύγει ο Ιούνιος , να ξεκουμπιστεί , να΄ρθει γρήγορα ο Αύγουστος , για να ματώσουμε πάλη στις θάλασσες με τα χταπόδια, ψάχνω κάτι άλλο πέρα από την ξενοιασιά, .Δεν κάνω όνειρα μακρινά πια ,δεν με παραμυθιαζουν τα μπουμπούκια ,τα΄χω δει να μαραίνονται, κάποιες φορές βλέπω πολύ μπροστά - μακριά . Άλλες κοιτάζω συνέχειά μέσα μου. Σήμερα έχω λόγους , δεν θέλω να δω τι κινείται πέρα από τη μύτη μου . Ίσως φταίει το καλοκαιράκι που΄ναι αναστατωμένο . Αυτό ευθύνεται , για την κυκλοθυμία μου , να πάει αλλού να πουλήσει τα λουλουδάκια του .Για να ΄ρθει ο Αύγουστος να με πάρει μαζί του , στις θάλασσές να φύγω κι εγώ .