ΚΑΤΑΣΠΡΟ

ΣΕ ΝΑ ΚΑΡΑΒΙ ΜΕ ΠΑΝΙΑ ΘΑ Σ' ΑΝΕΒΑΣΩ ΠΑΝΩ
ΚΙ ΑΣΠΡΟ ΜΑΝΤΗΛΙ ΚΑΤΑΣΠΡΟ ΘΑ ΣΟΥ ΚΟΥΝΩ
ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΟ ΔΕΙΛΙ
ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΠΟΥ ΑΓΑΠΩ
ΝΑ ΔΕΙΣ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΓΑΠΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΝΕ ΜΑΚΡΙΑ ΣΟΥ
ΚΙ ΑΝ ΑΦΕΘΕΙΣ ΚΙ ΑΝ ΖΑΛΙΣΤΕΙΣ ΚΑΙ ΠΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΕ ΧΑΣΩ ΣΤΑ ΒΑΘΗ ΣΑΝ ΧΑΘΕΙΣ ΘΑ Σ' ΑΓΑΠΩ ΣΤΟ ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΞΕΧΑΣΩ ΚΑΙ ΣΤΟ ΚΑΡΑΒΙ ΤΟ ΚΑΤΑΣΠΡΟ ΘΑ ΔΩΣΩ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ .

ΜΗΝ ΛΥΠΗΘΕΙΣ

ΠΟΤΕ ΜΗΝ ΛΥΠΗΘΕΙΣ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ , ΠΕΣ ΜΟΝΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΤΟ ΕΖΗΣΕΣ .
ΜΗΝ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΣ ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ , ΠΗΓΑΙΝΕ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΚΑΙ ΑΦΗΣΕ ΤΑ ΙΧΝΗ ΣΟΥ .

ΕΘΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ

ΓΑΝΙΑΣΑΤΕ ΔΑΣΚΑΛΟΙ , ΝΑ ΞΕΜΑΘΩ
ΝΑ' ΜΑΙ ΕΓΩ , ΝΑ ΣΤΟΧΑΖΟΜΑΙ , ΝΑ ΘΕΛΩ ΨΕΜΑΤΑ ΟΛΟ Ν' ΑΚΟΥΩ ,
ΝΑ ΛΕΩ , ΝΑ ΠΡΑΤΤΩ , ΓΙΑ ΨΕΜΑΤΑ ΝΑ ΖΩ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΘΑΙΝΩ .

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΕ Η ΣΠΟΥΔΗ ΝΑ ΜΕ ΧΑΛΑΣΕΙ.
ΑΝΤΕΞΑΝΕ ΣΑΡΚΙΟ , ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΓΝΩΣΗ ΜΑ ΚΑΘΕ ΤΟΣΟ ΘΑΝΑΤΟΣ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ
ΟΤ' ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΠΟΥΛΗΜΕΝΟ ΚΡΕΑΣ.

γεωμετριες

ΑΠΕΙΡΕΣ ΟΙ ΜΕΤΑΝΟΙΕΣ ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΝΑ ΕΡΘΕΙ Η ΜΙΑ ॥ ΤΟΥ ΛΗΣΤΗ ॥ ΣΤ΄ ΑΡΙΣΤΡΑ Η ΣΤΑ ΔΕΞΙΑ ΤΟΥ ΗΤΑΝ ??? ΤΙ ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΧΟΥΝ ΤΩΡΑ ΟΙ ΓΕΩΜΕΤΡΙΕΣ **

εγωισμος

Εγωισμος η ωραιοποιηση της αγνοιας , η αρνηση του ανθρωπου να δεχτει οτι εχει υποχρεωσεις απεναντη στη ζωη και ευθυνες για τις πραξεις του । Η ανευθυνοτητα , που για χρονια θεωρουνταν κατι σαν μοντελο ελευθεριας , οδηγησαν τον ανθρωπο σε μια εσωτερικη φυλακη .

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ

Ξάπλωσα στην παραλία κι έβλεπα τα κυμματα να ερωτοτροπούν με την ακτή .

Πιο δυνατά και άγρια , κάποιος είπε κάποτε πως η θάλασσα μοιάζει με γυναίκα , γλυκιά και ήρεμη μα και μανιασμένη , ώρες ώρες μα πάντοτε γοητευτική .

Κι ήρθε το ξημέρωμα μετά , κρύο και γαλανό για να το νιώθεις , να νιώθεις πόσο σημαντικό είναι θεέ μου να νιώθεις , πόσο απίστευτα σημαντικό .

Και τα κυμματα καθάρισαν από μέσα μου τα πάντα καθώς ο ήλιος ερχόταν κι έφευγε με τα σύννεφα να σχηματίζουν περίεργα τοπία στον ουρανό.

το σπίτι στο βουνό

Σαν έχτισα το σπίτι στο βουνό αυτό που απ' όλα πιότερα αγάπησα ήταν τα παράθυρα, που αγνάντευαν και χάιδευαν τα συνεφα στα παιδικά μου όνειρα .

Σαν έφτιαξα 'κείνα τα παράθυρα που μου φέρναν το μήνυμα πως περ' από το βουνό προβάλλει φιγούρα σάρκινη εγώ, μέσα σε άρμα ξύλινο ξεχνιόμουν μαγεμένος να κοιτώ.

Εκείνα τα παράθυρα που ο χρόνος θα σφραγιση αδυσώπητος , πάντα μ' αγάπη θα μουρχονται στο νου, θύμα κι αυτά του τραγικού πολιτισμού που ταριχεύει τα όνειρα ..και τις καρδιές κουρσεύει. Να ψάχνω στα συντρίμμια να τα βρω .

ΠΕΛΑΓΟΣ

Την αιτία δεν θυμάμαι μα σου γράφω .

έχω ένα ορίζοντα που καίει , που σπαρταράει

και δέρνεται στα κύματα μιας θάλασσας

που δεν ξέρω κι αποζητώ που δεν γνωρίζω.

κουρασμένος μα ταξιδεύω και μια μέρα θα βρω το καράβι

που μας ζαλίζει , στη θάλασσα που μας κοιμίζει , πάνω στο κύμα

που μας θρηνεί και νανουρίζει .

Και το μαχαίρι που καίγεται σιγά- σιγά απ΄ τ΄ οξυγόνο ,

ακόμα επιμένει , τις παλιές πληγές να ξανανοιγει.

Τι θα κάνω , πέλαγος.

Κροκάλες ,στην ακτή ξεχωρίζω να πετώ στα νερά .

Κάποιο Μάρτη θα ναι μπορ ι και Απρίλη .

Φύγατε μαζί .

Εσείς για αλλού .....

Κι εγώ για πάντα.

ΣΤΟΝ ΡΑΦΑΗΛ ΚΑΙ ΑΝΝΑ

Αυτό το ταξίδι της ζωής μοιραστήκαμε . Κι αυτή η περιπέτεια μας έφτασε στο ακρογιάλι της μοναξιάς και του θανάτου , γιατί εκεί καταλήγει ο άνθρωπος όταν κινήσει να βρει ποιος είναι ....... βλέπω τον δρόμο σας μα δεν σας λυπάμαι . Καταλαβαίνω μα δε θα κάνω τίποτα να σας γυρίσω πίσω , πάτε καλά , ίσια και πάντα μπρος . Πρόσω ολοταχώς οι μηχανές σας .Δεν σας φοβάμαι εσάς τους δυο , είστε δυνατοί , θα τα καταφέρετε !

Καλά σας ταξίδια πουλάκια μου.

ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΟΥ

Είσαι παιδί του σύμπαντος , αξίζεις όσο τα δέντρα και τα άστρα , έχεις κάθε δικαίωμα να υπάρχεις . Το σύμπαν χωρίς αμφιβολία , τραβά το δρόμο του , είτε το συνειδητοποιείς είτε όχι . Για αυτό συμφιλιώσου με τον θεό, όπως και να τον καταλαβαίνεις .

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

Μανία έχει ο κόσμος να ζωγραφιζη , μανία να περιγραφη .

Η ζωγραφική κι' η περιγραφή είναι η μεγαλύτερη πληγή του αιώνα μας.

Λίγες περιγραφές όσο μπορείς , περιέγραψε μονάχα εκείνο που είδες ξεχωριστά εσύ και που είσαι βέβαιος πως το είδες . Δεν είναι άνθρωπος στον κόσμο που να μην είδε ένα δάσος , ένα βουνό , ένα ποτάμι , ένα περιγιάλι , ίσως να τα είδε καλύτερα από σένα .

Γιατί θέλεις να του χαλασης την παρθενική του εντύπωση ?

Αν είναι απλοϊκός θα σε πιστεψη εσένα - γιατί οι απλοϊκοί πιστεύουν καθετή που είναι γραμμένο - και θαλλαξη μια όμορφη εικόνα πο'υχει μέσα του μια εικόνα σύμφωνη με τη φύση του , με μια άλλη , ασχημοτερη ίσως και ξένη για την ψυχή του .

Έτσι χαλούμε την όμορφη ποικιλία των ψυχών . Εκατό άνθρωποι βλέπουν τώρα εξ αιτίας μας ένα θαύμα μ' ένα τρόπο , ενώ μπορούσαν να το δούνε μ' εκατό . Γιατί το βλέπουνε μονάχα , όπως το είδες , κι' όπως το ασχημοειδες ίσως εσύ.

ΣΙΩΠΗ

Δεν είναι που δεν βρίσκω λέξεις να σε τραγουδήσω , είναι που δεν σ' αρέσουν τα τραγούδια μου.

Στο κάτω , κάτω .

Αν νομίζεις πως είσαι το φως μην ξεχνάς πως εγώ γύρισα το διακόπτη .

Κι αν γονατίσω μπροστά σου δεν είναι για να με λυπηθείς .

Τα χείλη μου θέλουν σιωπή για να βρουν το δρόμο τους .

ΣΤΟΝ ΡΑΦΑΗΛ

Όλα μπροστά σου μαύρα , η κάθε μέρα

πιο μαύρη από τη νύχτα . Η φωτόσφαιρα

σβησμένη χρόνια πι σο απ΄ τα βουνά .

Κι αν κάποτε τα μάτια σου γυρνάνε

πι σο , διπλά πονάς , τι βλέπεις να' ναι

πιο μαυρ' απ' τα παλιά, τα τωρινά.

Τι καλά να' σαι πρώτος . Από σένα

μόλις τώρα αρχινά η μεγάλη τέχνη .

Αν το πιστεύεις, είναι αλήθεια . Νόμος.

Την κάθε μέρα πιο θα μεγαλώνεις ,

που να μη σε χωράει τουτ' η πατρίδα .

Μα τι σε νοιάζει εσένα.

Χρόνια τηνε μετρούσαν οι πατούσες σου .

Να λυπάσαι τον άλλον , που παιδεύεται

να μη φανεί μικρός στον εαυτό του ,

να μη γελιέται και να μη γελάει ,

να μη στολίζει μα να ξεγυμνώνει .

Κι όταν τον αγκαλιάσει η μάνα γης ,

θα φανουνε τα σωστά του μέτρα.

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ

Τρίτη μέρα πάνω στο βουνό ....... κουράστηκες γλυκά , σκαρφαλώνοντας στους βράχους .

Καμμια κούραση δεν είναι έτσι όμορφή , σαν τον κόπο του γεωργού που σκάβει το χώμα ,σαν τον αγώνα του κυνηγού που λαχανιαζει στις κακοτοπιές , σαν τον ίδρωτα του υλοτόμου που κατεβάζει το τσεκούρι απάνω στους μεγάλους γέρικους κορμούς.

Κάθε άλλη κούρασή , κάθε κόπος άλλος , κάθε ιδρώτας που χύνεται στην πολιτεία , μέσα , είναι αγώνες άσχημοι , ξένοι στη φύση του ανθρώπου .

Κάθισε στην ψηλή πέτρα απάνω στην κορφή του ουρανού , και κοίτα κάτω στο συλλογισμένο λόγγο που ξυπνάει και πρασινίζει , κοιτάς μακριά τον ήρεμο κάμπο με τα σπαρτά του , πέρα τη θάλασσα την ερωτιάρα που αγκαλιάζει τις ασάλευτες στεριές , αντιπέρα τα ψηλά βουνά , τα αντρειωμένα . Όλα μαζί πλέουν ακόμα σε μια θαμπή καταχνιά . Το όνειρο τ' αχει σφιχτοδεμένα και δεν τα χώρισε η ζωή.

Όμως εσύ τα ξεχωρίζεις αδιάκριτα . Η στενάχωρη ψυχή σου δεν τα χωρεί όλα μαζί , σαν ένα μεγάλο θέμα , και λες ..( Να ΄μουν ζωγράφος να τα ζωγραφίσω .) καλύτερα που δεν είσαι . Κάθε ψυχή έχει τον τρόπο της να δειξη τον θαυμασμό της σε κάθε τι που τη συγκίνησε βαθεια . άλλος τραγουδάει , άλλος παίζει τη φλογέρα , άλλος αποτυπώνει απάνω στο χαρτί , στο μουσαμά η στο μάρμαρο το είδωλο της λατρείας του, κι άλλος μονάχα αναστεναζη , δακρύζει η σωπαίνει .

Εσύ δεν έκανες , τίποτα απ΄ αυτά , τίποτα απ' όσα είναι σύμφωνα με τη φύση σου και τη δύναμή σου . Ζήλεψες μονάχα την ξένη τέχνη , που δεν την έχεις , γυρεψες να'σαι ζωγράφος για να ζωγραφισης , σου ορκίζομαι πως θα'κανες μια άσχημη εικόνα . Απαράλλαχτα ο ζωγράφος , που θα'λεγε ...( Ας ήμουν ποιητής να τραγουδήσω αυτή την ομορφιά ), είναι βέβαιο πως δεν την ένοιωσε βαθεια μέσα σου , κι'αν ήσουν ποιητής όπως το θέλεις , θα'κανες ένα άσχημο ποίημα , ... Έλα πάλι , έλα ξανά και κάθισε στην ψηλή πέτρα . Αν από τα σπλάχνα σου αναβλύζει ένα τραγούδι τραγουδησετο .

Ειδεμή κατέβα και μη ξανανέβης πια . Τίποτα δεν θα φελούσε να'σουν ζωγράφος.

ΤΙΠΟΤΑ , ΣΕ ΒΕΒΑΙΩΝΩ ...

Ομορφιά......

Θες ν΄ αγαπηθείς .

Τότε μην αφήσεις την καρδία σου να παρεκκλίνει απ΄ το μονοπάτι της .

Παρέμεινε αυτός που είσαι τώρα .

Η ομορφιά φτάνει για όλους και περισσεύει.

ΑΦ. Χ. ΤΣ.

Αν δεν είσαι ευχαριστημένος με τον εαυτό σου η με τις συνθήκες στη ζωή σου .....

μη στεναχωριέσαι γιατί .... μπορείς να αλλάξεις .

Αρκεί να ακολουθήσεις συγκεκριμένα βήματα .

Αν όμως συνεχίσεις να κάνεις αυτά που έκανες μέχρι σήμερα , θα συνεχίσεις να παίρνεις αυτά που έπαιρνες μέχρι σήμερα .

Εαν δεν αλλάξεις την κατεύθυνση που πηγαίνεις , μάλλον θα καταλήξεις εκεί που κατευθύνεσαι .

Δεν έχει σημασία πως φυσά ο άνεμος , άλλα πως είναι ανοιγμένα τα πανιά σου .

Για αυτό πάρε τη ζωή στα χέρια σου ......πριν σε πάρει και σε σηκώσει . (Χ. ΤΣ.)

ΣΠΟΥΔΑΙΟ

Είναι πολύ σπουδαίο να μπορείς να πηγαίνεις πιο μπροστά από το αύριο .

Να είσαι πάντοτε πιο μπρος από την εποχή σου ......

Είναι σπουδαιότερο από τα πιο σπουδαία .......

Ένα ταξίδι κυκλικό είναι ολόκληρος ο κόσμος όπως και η ζωή .

Το μόνο που χρειάζεται είναι χρόνος , κουράγιο και υπομονή μέχρι να τελειώσει

το ταξίδι αυτό το κυκλικό όπως ακριβώς και η ζωή .

ΜΗΝ ΛΥΠΗΘΕΙΣ

Ποτέ μην λυπηθείς για κάτι που έφυγε πες μόνο ευχαριστώ που το έζησες .

Μην ακολουθείς το μονοπάτι , πήγαινε εκεί που δεν υπάρχει μονοπάτι και άφησε τα ίχνη σου.

ΖΩΗ

Μη θυμώνεις ποτέ , μη κλαις για ασήμαντα πράγματά , γιατί η ζωή είναι σύντομη

και προσπάθησε να τη χαρείς όσο μπορείς , όσο έχεις ακόμα καιρό και μη ξεχνάς ότι

και τα πιο ασήμαντα πράγματα μπορούν να σε κάνουν ευτυχισμένο .

Της ζωής οι μάχες δεν κερδίζονται πάντοτε από το δυνατότερο η το γρηγορότερο ,

αλλά , αργά η γρήγορα , αυτός που κερδίζει είναι αυτός που πιστεύει ότι μπορεί να κερδίσει.

Αν νομιζιεις ότι μπορείς ....... μπορείς .

ΚΑΡΑΒΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ......

Καράβια είμαστε ....που έχουμε στο αίμα μας αρμύρα και σκουριά .

Και ματσακονι δε βρίσκεται να τη βγάλουμε από εκεί .

Χρόνια τώρα ματσακονιζουμε και λέμε θα πέραση ο καημός.

Και να , έρχεται ένα τόσο δα τραγουδάκι , έρχεται μια εικόνα , μια πνοή του άνεμου..... ένας ήχος ανεπαίσθητος .... και αρχίζει άγρια η τρικυμία .

Δε πα να πέρασαν δέκα χρόνια , είκοσι χρόνια ...... τριάντα συμπλήρωσα το περασμένο μήνα .

Ο πόνος μένει αγιάτρευτος και σκάβει λαγούμια στη ψυχή .

Εμείς για αλλού κινήσαμε και αλλού η ζωή μας πήγε .

Για μας ο θάνατος και το μεγάλο κρίμα είναι να μένουμε δεμένη στη στεριά .

Το τι χάνεις στη θάλασσα άστο είναι ιστορία μόνο για ναυτικούς , και να σου πω δε

θα καταλάβεις .....σε τεντωμένο σκοινί η ζωή των θαλασσινών πόνος αβάσταχτος και

ηδονές πρωτόγνωρες .

Πως αλλιώς ', ξέρεις εσύ άλλον τρόπο να κερδίσεις την ευτυχία ,΄ πέρα από την πληρωμή σε ίσο πόνο και δυστυχία ΄, .

ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ

Καπετάνιος δεν μπόρεσα να γίνω , το γιατί είναι άλλη ιστορία .

θαλασσινός πάλη , δεν ξέρω .

θαλασσινός μπορεί να είναι μια γυναίκα που έζησε χρόνια πλάι σ΄ ένα ναυτικό,

και γνώρισε τα λιμάνια μόνο μέσα από τα γράμματα του .

θαλασσινό μπορεί να είναι ένα παιδί που για χρόνια πότιζε τα ρουθούνια του με την

αλμύρα της αγκαλιας του πατέρα .....κι αυτή η αλμύρα δεν φεύγει ούτε απ' το

πετσί , ούτε απ' τα μάτια .....

θαλασσινή μπορεί να είναι μια μάνα που δεν είχε δει ποτέ στη ζωή της θάλασσα

μα η ευχή της έγινε τα μάτια του παιδιού της κι έβλεπε τ' ακρωτήρια και τους φάρους .

Μπορεί αυτή η μάνα να είπε , να την προσέχεις αυτή τη θάλασσα παιδί μου

γιατί σε παλάβωσε.

ΜΕΡΕΣ & ΝΥΧΤΕΣ

Οι μέρες που έφυγαν και τις είπαμε θάλασσες , τότε που ήταν άγριοι ταύροι οι βάρκες ,

μα τώρα άψυχα σκιάχτρα .

Τα σώματα ιππευαν τα ξαφρισμένα κύματα και με δύναμη χτυπούσαν στα βράχια ,

παράλυτα τώρα μυρίσουν την άμμο .

Οι νύχτες που πέθαναν και τις ειπεμε μάγισσες , σαν άγριες φυσούσαν των νούφαρων

τα πέταλα κάτω από το ασημένιο φεγγάρι .

ΡΩΤΑΣ , ΣΚΕΨΟΥ

Δεν με η δες δεν με ξερης ήμουν όνειρο για σένα , συναντηθήκαμε στη μέση του καιρού .

Στο βυθό σαν το βότσαλο χτυπώ.

Παλιά μου όνειρά που χρόνια ηχαται κρυφή .

Τα ίδια τα λάθη θα κανη η καρδία ξανά και ξανά .

Όλη η ζωή είναι μπροστά μου αλλά εγώ εξακολουθώ να κοιτάω πίσω .

Αν σου πει κανείς πως δε σ' αγαπά μη στεναχωρηθείς , σκέψου πως θα ήταν

χειρότερο να σ' αφήσει να ελπίζεις .

ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΆΚΙ

Μ΄ έχει πιάσει το καλοκαιράκι είναι άτιμο. Ταυτισμένο με την αιώνια εφηβεία και την υπαρξιακή αγονία. Δεν γουστάρω , με ξεμυαλίζει, δεν μπορώ να συγκεντρωθώ ,δεν το πολυελενχω αυτό θελη να με συγκινήσει με έρωτες , μαδημένες μαργαρίτες και πεταλουδίτσες ¨ , δεν μασάω . Γουστάρω τσιτσικια να τραγουδάνε πρίμο σεγοντο ασταμάτητα , και να΄μαι αραχτός σε μια αιώρα να με τρατάρουν παγωμένες μπίρες και εξωτικά φρούτα . Ζητάω πολλά¨ . Να βλέπω μπροστά θέλω , όχι πολύ . Μέχρι των Αύγουστο να φύγει ο Ιούνιος , να ξεκουμπιστεί , να΄ρθει γρήγορα ο Αύγουστος , για να ματώσουμε πάλη στις θάλασσες με τα χταπόδια, ψάχνω κάτι άλλο πέρα από την ξενοιασιά, .Δεν κάνω όνειρα μακρινά πια ,δεν με παραμυθιαζουν τα μπουμπούκια ,τα΄χω δει να μαραίνονται, κάποιες φορές βλέπω πολύ μπροστά - μακριά . Άλλες κοιτάζω συνέχειά μέσα μου. Σήμερα έχω λόγους , δεν θέλω να δω τι κινείται πέρα από τη μύτη μου . Ίσως φταίει το καλοκαιράκι που΄ναι αναστατωμένο . Αυτό ευθύνεται , για την κυκλοθυμία μου , να πάει αλλού να πουλήσει τα λουλουδάκια του .Για να ΄ρθει ο Αύγουστος να με πάρει μαζί του , στις θάλασσές να φύγω κι εγώ .

ΚΑΙ ΤΙ ΈΓΙΝΕ

Και τι έγινε έτσι ήταν πάντα στον αιώνα οι άνθρωποι παγιδευμένοι ανάμεσα σε έναν

εξιδανικευμένων νόστο και τη μοίρα των ονείρων τους να φεύγουν πάντα μπροστά.

Ξαφνικά δεν ξέρω πως απ τη μια στιγμή στην άλλη η δεκαετία του 90 φάνηκε να έχει τελειώσει και όλοι σχεδόν εξαφανίστηκαν έγιναν καπνός δεν ξέρω που πήγαν όλοι αυτοί , νομίζω ότι φόρεσαν κουστούμια και γραβάτες και άρχισαν να ψάχνουν δουλειά με κανονικό οκτάωρο , και τότε ήταν που επαναστάτησα εγώ .

Μου είχαν αδειάσει τη γωνία κι είχα όλο τον τόπο δικό μου.

Πολλοί είναι αυτοί που δεν βλέπουν πέρα από τη μύτη τους , και οι πιο δυστυχείς νομίζω . Ευτυχείς να λες που δεν θα το συνειδητοποιήσουν ποτέ , θα περάσει ξώφαλτσα όλη αυτή η περίεργη φάση που λέγεται ζωή και δεν θα χαμπαριασουν τίποτα . Άλλοι δεν τολμούν να κοιτάξουν μέσα τους θα πανικοβληθούν μ΄ αυτό που θα δουν , αλλά είναι καλύτεροι από κείνους που βάλθηκαν να σερφαρουν στο βαθυπελαγος του ασυνείδητου μέσα σε τέτοια άπνοια. Κατά βάθος ο καθένας είναι μόνος του , άλλα υπάρχουμε γιατί ζούμε διαμέσου των άλλων , αν δεν μπορείς να δεις πέρα από τη μύτη σου , δεν βλέπεις τους άλλους , και τότε δεν μπορεί κανείς να σου επιβεβαιώσει ότι πράγματι υπάρχεις.